МАНТРА  ПРА  ТАЛЕРАНТНАСЦЬ

На скрыжаванні вады і травы

Ціха канаюць зімовыя мары.

І мітусяцца ў адбітку царквы

Хамелеоны і саламандры.

Хто для міжчасся прыдатны найбольш,

Чымся істоты, што здольныя вечна

З ценем злівацца, рабіцца, як дождж,

І не згараць ні ў пажары, ні ў печцы.

Таньчыць на попеле і на крыві,

Камнем прыкінуцца шэрага мура.

Хамелеон навучае: “Жыві!”,

І саламандра гаворыць так мудра

Пра талерантнасць стыхіі агню

І прапаганду пра шкоду апёкаў…

Смерць уключаюць звычайна ў меню

У пераліку глінтвейнаў і грогаў.

Гэткі гарачы змяшаны напой

На завяршэнне застольнай бяседы.

Хамелеон будзе справа з табой,

А саламандра ад помніка — злева.

Далей – вясна… Вуглаватасць галін,

Шчырасць пупышак, нястоенасць свету.

Ты так не ўмееш, і ты не адзін,

Хто пабаяўся застацца паэтам.

Там, дзе мана пралілася, як воск,

Грае музыка панылыя мантры.

І працінаюць сусвет наш наскрозь

Хамелеоны і саламандры.