КАЛЯДНЫ  КАРНАВАЛ

 

 

 

 

 

 

 

 

Балада

Маляваныя анёлкі

плачуць срэбным канфеці.

У маёнтку адабраным

карнавалу час прайсці.

Гэта сведчанне, што новы

гаспадар надоўга тут,

І ягоныя нашчадкі скажуць:

“Тут наш родны кут”.

Госці ў строях залачоных –

ззяе масак чорны шоўк.

Працякаюць цераз дзверы,

бы ў гадзінніку пясок.

Кружаць, кружаць, бы ў шампанскім

залатыя пухіры.

І ўсміхаюцца пыхліва новыя гаспадары.

А старыя – у Сібіры,

у халоднай глебе спяць.

І на гэтым свяце здрады

іх няможна ўспамінаць.

Як палалі іх парсуны,

шафы, куфры, цэлы свет…

Толькі зброя засталася.

Зброя – гэта рарытэт!

Шаблі, дзіды, шастапёры –

на кілімах, на віду.

Помняць Воршу і Дуброўна,

Грунвальд, Сінюю Ваду.

Інсургентаў пассылалі –

толькі помняць іх мячы:

На іх сталі прысягалі

хіжых прыхадняў сячы.

Карнавал шуміць у залах,

край маўчыць – бы ўноч кірмаш.

Ціха на сцяне маёнтка

ссунуўся стары палаш.

Закрычала мандрагора,

упусціў Харон вясло.

І па мармуры каміну

штось барвовае сцякло.

У зашклёнае вітрыне

варухнуўся арбалет…

Засталіся перад ганкам

шэрагі пустых карэт.

 

2015