СУТАРЭННІ РОМУЛА
Раман
Авантуры Пранціша Вырвіча, шкаляра і шпега
Раздзел з раману “Сутарэнні Ромула”
Дзеянне гэтага раздзелу з раману “Сутарэнні Ромула” адбываецца ў 1937-м годзе.
Раздзел 10. Закон Януса
Захопнікі-рымляне старанна пераймалі ўсіх багоў зваяваных грэкаў, уладальнікаў вытанчанай культуры, толькі імёны ім свае давалі… Замест Арэса – Марс, замест Зеўса – Юпітэр… А вось адзін бог быў фірменна рымскі, непаўторны… Двухаблічны бог Янус. Гэты бог, акрамя іншых важлівых справаў, ахоўваў ганак дому і выпраўляў у шлях. І кожны жыхар магутнай імперыі, асабліва ў часы, калі штодзень ён мог па загадзе імператара апынуцца ва ўласнай лазенцы з перарэзанымі на руках і пад каленьмі венамі, ведаў, што мудры бог Янус дае яму слушны прыклад: мець адзін твар – для дому, другі – для грамадства, дакладней, поліса. І той твар, з якім высоўваешся за ўласны парог вонкі, мусіць быць такі самы, як ва ўсіх добранадзейных грамадзянаў імперыі, спалучаючы гонар за прыналежнасць да магутнага Рыму і адданасць вялікаму імператару, роўнаму ўсім багам…
Алесь, пераступаючы парог аўдыторыі, у чарговы раз уявіў, як у яго з’яўляецца іншы твар… Сур’ёзны, добранадзейны твар савецкага выкладчыка педагагічнага тэхнікуму… Ці мог ён яшчэ нядаўна ўявіць, што пачне прыходзіць да сваіх вучняў уласным двайніком, пачувацца з імі не так, як у размовах з сябрамі? Ён калісьці і ўзяўся за выкладанне з устаноўкай – быць заўсёды шчырым і навучаць не літаратуры, а любові да літаратуры… Якія дыскусіі ўзнікалі на ягоных лекцыях! Вочы юнакоў і дзяўчатак, у большасці з вёскі, палалі такім энтузіязмам, што верылася – справа Язэпа Лёсіка, Вацлава Ластоўскага, Гаўрылы Гарэцкага, пазбаўленых звання акадэмікаў, арыштаваных, сасланых, і, падобна, зніклых назаўсёды, не знікне… Калісьці, калі народны ўрад пастанавіў, што навучанне мусіць быць на беларускай мове, хапіла тых, хто гэтаму супрацівіўся. “Кому нужны вместо аттестатов ваши “посьведчаньни”? Как можно преподавать “арыхметыку” на неразработанном, насильственно навязываемом населению белорусском языке”?
Апавяданні на туркменскім
Liudmila RUBLEUSKAJA AT THE SAME TABLE SAT…
I found a translation of my first story.
Liudmila RUBLEUSKAJA
AT THE SAME TABLE SAT…
(from The Fable Tower of Ivory)
I’m a woman, that is why I’m inguisitive to mortal sin. I’m a writer, that is why I’m inguisitive twice as much, just to super-mortal sin.
People did the oddest things because of their ingnisitive bent — for instance, they built the Tower of Babel, travelled round the world and created Homunculas…
By the way, some words about Faustus… I open the thick ‘Necronomicon’, the book of spells borrowed from Howard. Its iron-hard black leather cover is made of some unknown skinned animal. I’ve got some spare time, just enough to forget about my children, who are going to cover the floor I’ve just mopped with lots of dirty little footsteps.
I concentrate…I get interested in…I’ve never seen Elemental Spirits. The Spirit of Earth is to came first. It is either a gnome or a house-spirit. I’ll be able to give olders to him in case I’m not afraid of Elements. Once, wizards’pupils had to spend some days on end in dark caves during their initiation ceremonies they had to climb up inaccessible rocks to show their ability of ruling the Spirits of Earth…
In my view, the Earth is the very sail out of which we dig potatoes…
A’m I free from the quality all gnomes possess — greediness? If not, then I’d better not deal with them…
Have I ever been greedy? Or have I not? If I try to call to my mind same casual cases…
Авантюры Прантиша Вырвича, школяра и шпика
Людмила Рублевская
АВАНТЮРЫ
ПРАНТИША ВЫРВИЧА, ШКОЛЯРА И ШПИКА
Вучым беларускую са “Старасвецкімі міфамі”!
https://my-shop.ru/shop/books/3246211.html
Белорусский с Людмилой Рублевской. Старосветские мифы города Б*. Учебное пособие
| Оригинальное название: | Людмiла Рублеуская. Старосвецкiя мiфы горада Б* |
| Автор/составитель: | Фирсова Л. |
| Издательство: | Восточная книга (Восток-Запад, Муравей) |
| Серия: | Метод обучающего чтения Ильи Франка |
В небольшом провинциальном городке жизнь казалось бы течет размеренно и неторопливо. Но под этой внешней безмятежностью кипят нешуточные страсти и разворачиваются сюжеты, достойные пера Софокла и Еврипида!
Тонко стилизованные рассказы Людмилы Рублевской, в которых смешные и трагические мотивы сплетаются в единую ткань повествования, адаптированы в настоящем издании по методу Ильи Франка: снабжены дословным переводом на русский язык и необходимым лексико-грамматическим комментарием (без упрощения текста оригинала). Уникальность метода заключается в том. что запоминание слов и выражений происходит за счет их повторяемости, без заучивания и необходимости использовать словарь.
Это занимательное и несложное чтение поможет читателю войти в мир белорусского языка.
Дополнительные аудиоматериалы к изданию доступны на сайте издательства.
Тонко стилизованные рассказы Людмилы Рублевской, в которых смешные и трагические мотивы сплетаются в единую ткань повествования, адаптированы в настоящем издании по методу Ильи Франка: снабжены дословным переводом на русский язык и необходимым лексико-грамматическим комментарием (без упрощения текста оригинала). Уникальность метода заключается в том. что запоминание слов и выражений происходит за счет их повторяемости, без заучивания и необходимости использовать словарь.
Это занимательное и несложное чтение поможет читателю войти в мир белорусского языка.
Дополнительные аудиоматериалы к изданию доступны на сайте издательства.
Пранціш Вырвіч вяртаецца! Пятая кніга “Авантуры Вырвіча з банды Чорнага Доктара”
Выйшаў №7 часопіса “Полымя”, дзе надрукаваная першая частка новых прыгод Пранціша Вырвіча і Баўтрамея Лёдніка.
Урывак з новага раману Людмілы Рублеўскай “Авантуры Вырвіча з банды Чорнага Доктара”
РАЗДЗЕЛ ДРУГІ. АШМЯНСКІЯ НЯВЕСТА, АПТЭКАР І КАТ
У “Кнізе пра звяроў ды пачвараў”, напісанай сярэднявечным мніхам, згадваецца пра племя з вострава ў Чырвоным моры, што гаворыць на ўсіх мовах свету. Калі трапляе на востраў госць, тубыльцы пачынаюць пералічваць яму ўсю ягоную радню да дванаццатага калена. А як глузды ў небаракі пад цяжарам генеалогіі паедуць, тут яго на кавалачкі раздзяруць і сырым з’ядуць. Без солі. Затое з радаводам.
Шляхта, што з’ехалася ў Ашмяны, гатовая была адзін аднаго, не падсмажваючы, з’есці, бо радаводамі мерыліся ўсе. Хто паперадзе каго мусіць на імшы стаяць, у дзверы прайсці, да княжацкіх мосцяў бліжэй пасунуцца…
Людцы ля францысканскага касцёлу Найсвяцейшай Дзевы Марыі, на які яшчэ Аляксандр Ягелончык фундуш запісваў, выцягвалі шыі то ў адзін бок, то ў другі, не раўнуючы гусіны статак у чаканні кармёжкі.
–Едуць, едуць!
Твары павярнуліся ў адзін бок. Зашаргаталі аксамітныя дылеі з сабаліным футрам і простыя сукманы, ускалыхнуліся фальбоны і пёры на шапках, затупалі ўсхвалявана па бруку чырвоныя боты з бліскучымі падкоўкамі і стаптаныя кабці… Задудзеў, забразгаў прывітальна аркестр, быццам лісліва загаўкалі, падвываючы, мядзяныя сабачкі…
–Не прыехаў вялікі гетман… Прадстаўніка прыслаў… Вунь, у кармазінавым жупане… І пасла, пасла няма…
Шэпат быў расчараваны. Чым болей нобіляў – тым болей выкаціцца бочак віна дзеля свята.
–Жаніха і нявесту вязуць! Віват!
Roman “Gulnia u Albarutheniu” (Jeu en Albaruthenia)
Ludmila Rubleŭskaya, traduction par Yuliya Novik
Extrait du livre « Sutarenni Romula » (« Les labyrinthes de Romulus »), roman “Gulnia u Albarutheniu” (Jeu en Albaruthenia)
Le monde rappelle une feuille du papier froissée, alors nous n’y sommes pas à l’aise et quittons le chemin choisi en glissant. Et là nous tombons sur une flexion, estompée jusqu’à former un orifice… Où peut-on aller à travers cette petite fenêtre inopinée ? Les notes de Razalia Ivanaŭna dans un petit cahier vert à l’intitulé doré « Leningrad » commencent avec les mots « Mensk, 1933 ». Il serait logique de supposer qu’on se retrouvera dans le même endroit où on est en ce moment, mais à une autre époque, et la première chose qu’on verra sera le cimetière non ruiné, l’église catholique, les chapelles peintes par le fameux artiste Yan Damel… Mais ce n’est pas si simple … Ce n’est pas comme aller voir la grand-mère Hanna manger des crêpes, ou le voisin Radaslaŭ boire un verre de cognac. Tu pénètres Là-bas, dans un milieu étranger, comme si tu touchais à un corps nu d’autrui via un rideau en polyéthylène.
Daguerreotype horror novel
Daguerreotype
horror novel
Rublieuskaja’s new novel is set in the decadent years at the end of the nineteenth century, but opens in our times. The young journalist Sierafima is setting off to inspect a flat that she wishes to rent from a young man, the biologist Haljash, with whom she is secretly in love. He is getting ready to leave for the USA, where his fiancee is waiting for him in one of the universities there. The two of them are sorting things out in the flat when Haljash discovers among his grandfather’s papers a daguerreotype and a diary that belonged to an unknown woman… Mysterious events dating back to the 1890s unfold before the reader. The owners of a photographic studio in a small provincial Belarusian town – the beautiful, independent-minded Bahuslava and her father Varaksa Nichiel – specialise in portraits of the newly deceased; they have to set off on an expedition to photograph a unique ethnographical collection on the remote, sinister estate of Zhuchavichy. The current owner of the estate, Prince Shymon Kahaniecki, is believed by the local villagers to be a werewolf. The novel encompasses elements of the Gothic, the horror story, a passionate love affair in spite of everything, and the merciless baseness of humanity. A solution to this romantic and terrifying story is found only in our day.
THE DAGUERREOTYPE