5.07.2017

Ну што табе яшчэ?

Ты п’еш сярод магіл.

На дзень народзін свой да мёртвага паэта

Прыйшла. Не супраць ён

паслухаць шоргат крыл

Або твае радкі з прастуджанага лета.

Ну што табе яшчэ?

Даволі слухачоў на могілках старых,

Заселеных адменна.

Падставіў твой паэт гранітнае плячо.

Нябожчык пры жыцці быў, кажуць, джэнтльмэнам.

Ад невідушчых воч пракісне аж віно.

А словы й без таго пракіслі і загаслі.

А што іх шкадаваць?

Змяшаюцца ў адно

Пітво, каб выпраўляць рацыянальнасць часу.

Каб хтось цераз гады – у твой таемны дзень –

Да помніка прыйшоў іх выдыхнуць у слоту.

Дапіта ўсё віно.

Рукой махае цень.

А заўтра – немата,

А заўтра – на работу.