Liudmila RUBLEUSKAJA AT THE SAME TABLE SAT…

I found a translation of my first story.

Liudmila RUBLEUSKAJA

AT THE SAME TABLE SAT…

(from The Fable Tower of Ivory)

I’m a woman, that is why I’m inguisitive to mortal sin. I’m a writer, that is why I’m inguisitive twice as much, just to su­per-mortal sin.

People did the oddest things because of their ingnisitive bent — for instance, they built the Tower of Babel, travelled round the world and created Homunculas…

By the way, some words about Faustus… I open the thick ‘Necronomicon’, the book of spells borrowed from Howard. Its iron-hard black leather cover is made of some unknown skinned animal. I’ve got some spare time, just enough to forget about my children, who are going to cover the floor I’ve just mopped with lots of dirty little foot­steps.

I concentrate…I get interested in…I’ve never seen Elemental Spir­its. The Spirit of Earth is to came first. It is either a gnome or a house-spirit. I’ll be able to give olders to him in case I’m not afraid of Ele­ments. Once, wizards’pupils had to spend some days on end in dark caves during their initiation ceremonies they had to climb up inacces­sible rocks to show their ability of ruling the Spirits of Earth…

In my view, the Earth is the very sail out of which we dig pota­toes…

A’m I free from the quality all gnomes possess — greediness? If not, then I’d better not deal with them…

Have I ever been greedy? Or have I not? If I try to call to my mind same casual cases…

Чытаць далей

Жалезная Чарапаха

На “Беларусьфільме” завяршаюць працу над “жлезнай чарапахай” з майго раману “Авантуры Пранціша Вырвіча”, які экранізуецца – увага, танк на паравым рухавіку ў 18 стагоддзі ў Слуцкім замку!
“З «галавы» чарапахі валіў чорны дым, яна свістала, сіпела, гула…
— Пайшоў! Пайшоў! Цмок пайшоў! — спалохана зашапталіся вакол. Крок, другі… Пахолкі і пахолікі, гайдукі і паюкі, венгрынкі і гусары, машталеры і турчаняты, што сабраліся ў двары, пачалі адыходзіць, хрысціцца, некаторыя ўчынілі гэтак жа, як камянецкія мужыкі, якія збеглі ад Пфальцмана. Жанчыны і дзеці вішчэлі… Здавалася, жалезную пачвару не стрымаюць ніякія сцены. Потым чарапаха застыла, з яе «пысы» высунулася маленькая кароткая гармата, скіравалася да ўсходняй сцяны…”

Чытаць далей

ЛЮДМИЛА РУБЛЕВСКАЯ: «НАШЕМУ НАРОДУ НУЖЕН НАЦИОНАЛЬНЫЙ ИСТОРИЧЕСКИЙ МИФ»

   Любовь Новикова  Интервью  
Людмила Рублевская: «Нашему народу нужен национальный исторический миф»
Белорусская поэтесса, прозаик, журналист, литературный обозреватель, лауреат Национальной литературной премии Людмила Рублевская — гость исторического сайта “Литвин“. Наш корреспондент выяснил, почему нужно знать и гордиться историей нашей родины, как пишутся исторические романы, и что значит быть творческой личностью в современной Беларуси.
Чытаць далей

Смерть в партере

«Курсiстка Зялёнка з кожным днём нiкне. Пецярбургскi клiмат, шчыры валакiта, дабiвае слабагрудых. Зялёнка кашляе, гарыць уся, на твары выпечаны румянец. Часам гэтак мiмаходам зазiрне да люстэрка: «А мамачкi мае, да каго я падобна?» — здзiвiцца, ды далей за работу. На свае лекцыi бегае, у школе з дзецьмi гадзiны з чатыры працуе, а вечарамi i сама яшчэ вучыцца, чытае».

В школе у нас складывается монументальный и не очень выразительный образ поэтессы Тетки — пламенной революционерки: «Мы не з гiпсу, мы — з камення, мы — з жалеза, мы — са сталi». Но если бы кто–то начал знакомство с рассказа «Зялёнка», получил бы совершенно иное представление.

Чытаць далей

Тайна рукописей писателя Кондрата Лейко

Восемь тетрадей учителя

https://www.sb.by/articles/vosem-tetradey-uchitelya.html

Разбирая материалы Белорусского государственного архива–музея литературы и искусства об архитекторе Леоне Витан–Дубейковском, я обнаружила несколько интересных писем 1921 года, адресованных Варшавскому Белорусскому комитету, который возглавлял Витан–Дубейковский.

Вот самое первое:

«Мае браткi! Раней чым удасца да Вас з сваёй просьбаю, лiчу патрэбным азнаёмiць Вас з сваёю асобаю, сказаць, хто я такi ёсць. Я — Кандрат Тодараў Лейко, — беларус, грамадзянiн Гродненскае губ, Слонiмскага павету, дзярэўнi Збочна. Большайшую часцiну свайго жыцця я правёў за межамi свае Бацькаўшчыны на Украiне ў Харкаўшчыне, дзе на працягу больш як 35 лет займаў розныя вучыцельскiя постацi. У 1917 року з прычыны цяжкае хваробы (паралюш ног) я пакiнуў службу i з Харкаўшчыны пераехаў на Валынь у мястэчка Здалбунова, Ровенскага павету, дзе цяпер i жыву цi праўдзiвей мучаюся».
 

Кондрат Лейко имел к Белорусскому комитету три просьбы.

Первая — сообщить ему, что делается на Беларуси: «цi стане яна самастойнаю рэспублiкаю, цi мо — не дай Божэ — будзе падзеляна мiж суседнiмi дужайшымi панствамi i згубiць назаўсёды сваю культуру, сатрэ сваё аблiчча».

Во–вторых, Лейко хотел узнать о газетах на белорусском языке.

Чытаць далей

Рэцэнзія на 5-ю кнігу “Авантур Вырвіча”

Жыве і жыць будзе…


 

Ці ўсведамляе пісьменнік, ствараючы героя, што той будзе жыць уласным жыццём, не падкантрольным нават аўтару, ды патрабаваць працягу, развіцця, далейшых прыгод? Так адбылося з Баўтрамеем Лёднікам, галоўнай дзеючай асобай пятага ўжо рамана Людмілы Рублеўскай «Авантуры Вырвіча з банды Чорнага доктара», які не адпускаў чытача на працягу трох нумароў часопіса «Полымя» (ліпень — верасень).

Чытаць далей

Сто одна плеть и корд в сердце

Подробности безнаказанного убийства королевского ротмистра Заболоцкого

Смешно мне слышать рассуждения, что вот этого не могло в прошлом быть, ибо в то время существовали такие вот законы и обычаи. История — не учебник математики. Не могло быть — а бывало.

Даже такой точный закон, как Статут Великого Княжества Литовского, не помешал, скажем, коронному стражнику Самуилу Лащу проигнорировать 236 официальных постановлений о баниции — изгнании из страны за совершенные преступления. Обнаглевший Лащ, по легенде, приказал сшить из пергаментов с приказами о баниции кафтан и явился в нем на королевский пир. Да еще притворно сожалел, что кафтан получился короток.
 
Где–то здесь в 1580 году произошла трагедия.

Чытаць далей