Ludmila Rubleŭskaya, traduction par Yuliya Novik

***

Quand des poèmes s’écrivent, tu as le droit de mourir peu à peu,

Savourant chaque goutte de la mort, comme du miel et de la ciguë,

Et ne saluer que des croix, et croire aux paroles,

Oublier que ton sang est toxique.

Quand des poèmes s’écrivent, tu n’es plus obligé à mentir

parlant de l’union entre toi et tout abruti dans ce monde.

Quitter, comme l’infante de Vélasquez, la toile.

Et en découvrir les détails non peints.

Quand des poèmes s’écrivent, tu parles de tout – de la liberté et des ailes,

Sans crainte de faire trop d’emphase.

Tu seras le dernier, le premier…

Ecriras sans mentir, sans tromper…

Oh mon Dieu, quelle tentation, quelle plénitude,

Quand des poèmes s’écrivent…

Mais ils ne s’écrivent pas, des poèmes…

Чытаць далей

Ludmila Rubleŭskaya Poète

Poète

Poète caresse des pierres chenues.
Des femmes, il n’en manque pas.
Le vent se pose dans un lit en pierre
En éteignant les feux stellaires—
Poète carresse des pierres chenues.
Il leur déclame des poèmes tournés en houille.
Des écouteurs vivants, il n’en ne manque pas
Mais les vivants n’ont pas besoin
Que l’on leur parle de la douleur.
Pour eux,
Poète n’est qu’un pécheur,
Dernier, premier…
Sûrement, un fou…
Il sanglota au fond du champ,
Son coeur saignait, sur des rochers.
Il s’en alla, voûté…
En nimbe argenté
Ses cheveux luisaient sous la pleine lune.
… Et derrière
lui, enivré et enroué,
roulaient les pierres
comme la rosée en gouttes.
Ludmila Rubleŭskaya, traduction par Yuliya Novik

Чытаць далей

Daguerreotype horror novel

Daguerreotype

horror novel

Rublieuskaja’s new novel is set in the decadent years at the end of the nineteenth century, but opens in our times. The young journalist Sierafima is setting off to inspect a flat that she wishes to rent from a young man, the biologist Haljash, with whom she is secretly in love. He is getting ready to leave for the USA, where his fiancee is waiting for him in one of the universities there. The two of them are sorting things out in the flat when Haljash discovers among his grandfather’s papers a daguerreotype and a diary that belonged to an unknown woman… Mysterious events dating back to the 1890s unfold before the reader. The owners of a photographic studio in a small provincial Belarusian town – the beautiful, independent-minded Bahuslava and her father Varaksa Nichiel – specialise in portraits of the newly deceased; they have to set off on an expedition to photograph a unique ethnographical collection on the remote, sinister estate of Zhuchavichy. The current owner of the estate, Prince Shymon Kahaniecki, is believed by the local villagers to be a werewolf. The novel encompasses elements of the Gothic, the horror story, a passionate love affair in spite of everything, and the merciless baseness of humanity. A solution to this romantic and terrifying story is found only in our day.

THE DAGUERREOTYPE

Чытаць далей

Рэжысёр “Слядоў на вадзе” экранізуе кнігу Людмілы Рублеўскай

Беларускія інтэрнэты абляцела навіна: “Беларусьфільм” экранізуе “Авантуры Пранціша Вырвіча”, папулярную серыю кніг Людмілы Рублеўскай. І пакуль фанаты кніг вагаюцца, “ці гэта добрая навіна, ці дрэнная”, мы пагутарылі з самой пані Людмілай.

Як высветлілася, “Беларусьфільм” пачаў перамовы з пісьменніцай яшчэ з паўгады таму. Маўляў, прачыталі кнігу, маюць зацікаўленасць. Пані Людміла адмаўляцца не стала, хоць датычна тых жа экранізацый Караткевіча ставіцца неадназначна.

“Магу ўявіць, як Уладзімір Караткевіч пакутаваў на здымках. Ролю Юрася Братчыка ў фільме “Хрыстос прызямліўся ў Гародні” аддалі Льву Дураву, абсалютна геніяльнаму акцёру, але які з яго Братчык? У Караткевіча гэта малады чалавек, высокі, харызматычны, надзвычай прыгожы… Малады Мэл Гібсан, карацей. І які б ні быў выдатны фільм Рубінчыка “Дзікае паляванне караля Стаха”, гэта не тое, што пісаў Караткевіч”.

Кадр з фільма “Жыццё і ўзнясенне Юрася Братчыка”, 1967 год.

Датычна “Авантураў…” яна мае намер быць у добрым сэнсе прыдзірлівай.

“Вельмі хвалююся, бо хочацца, каб героі былі пазнавальныя. Нават паказвала здымачнай групе віртуальны кастынг, які мы праводзілі падчас прэзентацыі. У кастынгу перамаглі Алан Рыкман, Моніка Белучы і Курт Кабэйн… Але іх да здымак не прыцягнеш. Асноўны кастынг будзе праводзіцца сярод беларускіх артыстаў. Спадзяюся прысутнічаць на ім. Магу дапусціць несупадзенні ў знешнасці, калі тыпаж, характар акцёра супадзе з вобразам героя”.

Чытаць далей

ВЕРШ. ЯШЧЭ ТРОХІ ПРА ПАМЯЦЬ

ЯШЧЭ  ТРОХІ  ПРА  ПАМЯЦЬ

…Проста каменне…

А ты паспрабуй, прасачы,

Як запляліся расколінаў чорныя вены!

Ёсць па кудзелі сваяцтва, а ёсць – па мячы…

Ёсць – па каменні.

Мы ўсе сваякі – па каменні.

Глянь – за табою растуць надмагіллі, як лес,

Корнем адзіным спароджаны ў нетрах стагоддзя.

За чарапахай дарэмна бяжыць Ахілес,

Бо загразае ў тутэйшым маўклівым балоце.

На надмагіллі так зручна раскласці абед.

Што – камяні? Прамаўчаць, іх натура такая.

Там, дзе слімак пакідае свой прывідны след,

І для цябе ўжо рунічны камень вырастае.

Хтосьці, магчыма, над ім рассцілае абрус,

Чаркі рыхтуе, блазнуе, пільнуе імгненне.

Па надмагіллях ступае мая Беларусь.

Па Беларусі ступае мая Беларусь.

Пераплятаюцца чорныя вены камення.

 

 

 

 

Чытаць далей

Трохі пра чарнавікі Купалы і Булгакава

Мастер и Мастер

«И было в лето от Р. X. 1920–е из Тифлиса явление. Молодой человек, весь поломанный и развинченный, со старушечьим морщинистым лицом, приехал и отрекомендовался: дебошир в поэзии. Привез маленькую книжечку, похожую на прейскурант вин. В книжечке — его стихи.
Ландыш. Рифма: гадыш.
С ума сойду я, вот что!»Это я читаю «Записки на манжетах» Михаила Булгакова. Произведение странное, автобиографическое, но с некоей фантасмагорией — эпоха была такая… А вот — фото реальной записки Булгакова на манжете от 19 сентября 1922 года. Засаленная ткань, три петлицы, неровные строчки карандашом…

Записка Михаила Булгакова на манжете. 1922 г.
Чытаць далей

Еўракон і Пантофля

Раман “Панофля Мнемазіны” намінаваны ад Беларусі на конкурс Eurocon 2018, які адбудзецца ў французскім Ам’ене, у намінацыі “Лепшы мастацкі твор”. 

Што ж, прынамсі, кампанія добрая)

https://fantlab.ru/contest7871

Чытаць далей

Любовь берестейского воеводы

Война, политические интриги… А люди все равно обсуждают чьи–то любовные похождения. Так что в конце XVII века, залившего кровавым потопом Европу, в шляхетских усадьбах, на сеймиках и балах говорили и о похождениях воеводы берестейского Владислава Юзафата Сапеги.

Чытаць далей

Урывак з раману “Сутарэнні Ромула”

З раману “Сутарэнні Ромула”

Раздзел 13.

Агонь навагодняга балю

Колькі разоў гэты горад знішчаўся амаль цалкам… Яго нішчылі татары, шведы і маскоўцы, пажары, паводкі і пошасці… А ён аднаўляўся.

Аднаўляўся ён і цяпер, пасля чарговай ваеннай навалы… Людзі, як мурашкі, карпатліва разбіралі па каменьчыку завалы, ладзілі трамвайныя шляхі і лініі электраперадач… Ніякая галеча не магла зменшыць радасці ад таго, што настала Вялікая Перамога, што нялюдская вайна скончаная, і жыццё чалавечае нарэшце набывае каштоўнасць… Вярталіся надзеі і святы.

Новы, 1946 год рыхтаваліся адзначыць як мага пышна… Толькі старыя памяталі, што калісьці ў праваслаўных гэта быў час каляднага посту і да Раства Хрыстова, каляднай вячэры і падарункаў ад Святога Мікалая заставаўся цэлы тыдзень, а каталікі ўжо тыдзень як тую калядную вячэру з’елі…

Чытаць далей