Язеп Пуща
Цi я ў тэатры,
Ў рэстаране п’яным,
Дзе радасць распiваюць
Пад джаз–банд,
Усюды зрок вачэй блакiтных вяне,
I ўсюды бачу я жалобны бант.
Цi я ў тэатры,
Ў рэстаране п’яным,
Дзе радасць распiваюць
Пад джаз–банд,
Усюды зрок вачэй блакiтных вяне,
I ўсюды бачу я жалобны бант.
Анна Кислицина / TUT.BY
Весной этого года в издательстве «Янушкевич» вышел роман «Пантофля Мнемазіны». Как утверждается в аннотации, в новом романе известной белорусской писательницы и поэтессы Людмилы Рублевской рассказывается в том числе о репрессиях 1930-х, «деле врачей», карательной медицине и истории любви в сталинских застенках. Почему стоит обратить внимание на эту книгу, разбираемся с литературоведом, доктором филологических наук Анной Кислицыной.
Свежая книга Людмилы Рублевской напомнила, что в белорусской прозе последнего десятилетия сформировался канон детективно-приключенческой литературы. Это вдвойне интересно, потому что такой литературы на белорусском языке действительно очень мало. И вот у этих произведений — которых по пальцам! — много общего.
Например, пересечение прошлого и настоящего, представленных в книгах отдельными главами, где, как правило фигурируют в качестве действующих лиц предки-потомки героев. Богатый историко-этнографический материал, с широким спектром национальной мифологии. И зачины. Это такие обособленные микро-рассказики в начале глав, которые служат метафорическим ключом к пониманию текста.
З кім толькі не супастаўлялі… Новая нечаканасць.
ABSTRACT Zavadskaya Julia THE METAFICTIONAL TECHNIQUES IN THE NOVELS «THE THIRTEENTH TALE» BY DIANA SETTERFIELD AND «THE DUNGEONS OF ROMULS» BY LYUDMILA RUBLEVSKAYA (МЕТАРОМАННЫЕ ТЕХНИКИ В ПРОИЗВЕДЕНИЯХ «ТРИНАДЦАТАЯ СКАЗКА» ДИАНЫ СЕТТЕРФИЛД И «ПОДЗЕМЕЛЬЯ РОМУЛА» ЛЮДМИЛЫ РУБЛЕВСКОЙ)
The structure of the thesis. The thesis consists of an introduction, three chapters, summaries to the chapters, conclusion.
https://my-shop.ru/shop/books/3246211.html
Оригинальное название: | Людмiла Рублеуская. Старосвецкiя мiфы горада Б* |
Автор/составитель: | Фирсова Л. |
Издательство: | Восточная книга (Восток-Запад, Муравей) |
Серия: | Метод обучающего чтения Ильи Франка |
Выйшаў №7 часопіса “Полымя”, дзе надрукаваная першая частка новых прыгод Пранціша Вырвіча і Баўтрамея Лёдніка.
Урывак з новага раману Людмілы Рублеўскай “Авантуры Вырвіча з банды Чорнага Доктара”
РАЗДЗЕЛ ДРУГІ. АШМЯНСКІЯ НЯВЕСТА, АПТЭКАР І КАТ
У “Кнізе пра звяроў ды пачвараў”, напісанай сярэднявечным мніхам, згадваецца пра племя з вострава ў Чырвоным моры, што гаворыць на ўсіх мовах свету. Калі трапляе на востраў госць, тубыльцы пачынаюць пералічваць яму ўсю ягоную радню да дванаццатага калена. А як глузды ў небаракі пад цяжарам генеалогіі паедуць, тут яго на кавалачкі раздзяруць і сырым з’ядуць. Без солі. Затое з радаводам.
Шляхта, што з’ехалася ў Ашмяны, гатовая была адзін аднаго, не падсмажваючы, з’есці, бо радаводамі мерыліся ўсе. Хто паперадзе каго мусіць на імшы стаяць, у дзверы прайсці, да княжацкіх мосцяў бліжэй пасунуцца…
Людцы ля францысканскага касцёлу Найсвяцейшай Дзевы Марыі, на які яшчэ Аляксандр Ягелончык фундуш запісваў, выцягвалі шыі то ў адзін бок, то ў другі, не раўнуючы гусіны статак у чаканні кармёжкі.
–Едуць, едуць!
Твары павярнуліся ў адзін бок. Зашаргаталі аксамітныя дылеі з сабаліным футрам і простыя сукманы, ускалыхнуліся фальбоны і пёры на шапках, затупалі ўсхвалявана па бруку чырвоныя боты з бліскучымі падкоўкамі і стаптаныя кабці… Задудзеў, забразгаў прывітальна аркестр, быццам лісліва загаўкалі, падвываючы, мядзяныя сабачкі…
–Не прыехаў вялікі гетман… Прадстаўніка прыслаў… Вунь, у кармазінавым жупане… І пасла, пасла няма…
Шэпат быў расчараваны. Чым болей нобіляў – тым болей выкаціцца бочак віна дзеля свята.
–Жаніха і нявесту вязуць! Віват!
Его парадный портрет — украшение коллекции нашего Национального художественного музея. Рыцарь во весь рост, в тяжелых доспехах, умный, острый взгляд, хищный нос, седая борода… И имя звучное, как сталь меча: Юрий Радзивилл Геркулес. Всегда хочется заглянуть за кулисы парадности, правда?
Странное сватовство
1511 год. Двор магната Станислава Кишки. К одной из его дочерей, Барбаре, приехали сваты. Интересы жениха представляет его брат, Ян Радзивилл по прозвищу Бородатый. А жених не абы кто — Юрий Радзивилл, прозванный Геркулесом за воинское мастерство. Молод, но одну за другой битвы выигрывает! Вот и в этом году как воевода киевский успел поучаствовать в славной битве, где было разбито 25–тысячное войско крымского хана Менгли–Гирея. В историю вошел возглавляемый Геркулесом на пару с Юрием Алельковичем ночной налет на татарский лагерь. Сам воин собой хорош, высокий, плечистый, сильный…
Impression
Ludmila Rubleŭskaya, traduction par Yuliya Novik
…Un des journaux de Paris en parlerait,
Je le lirai mangeant des huîtres au citron…
La cigarette se veut une rime, elle a un bord doré, le goût menthol…
Zut… Jamais tabac et menthe n’ont un seul arôme.
Ludmila Rubleŭskaya, traduction par Yuliya Novik
Extrait du livre « Sutarenni Romula » (« Les labyrinthes de Romulus »), roman “Gulnia u Albarutheniu” (Jeu en Albaruthenia)
Le monde rappelle une feuille du papier froissée, alors nous n’y sommes pas à l’aise et quittons le chemin choisi en glissant. Et là nous tombons sur une flexion, estompée jusqu’à former un orifice… Où peut-on aller à travers cette petite fenêtre inopinée ? Les notes de Razalia Ivanaŭna dans un petit cahier vert à l’intitulé doré « Leningrad » commencent avec les mots « Mensk, 1933 ». Il serait logique de supposer qu’on se retrouvera dans le même endroit où on est en ce moment, mais à une autre époque, et la première chose qu’on verra sera le cimetière non ruiné, l’église catholique, les chapelles peintes par le fameux artiste Yan Damel… Mais ce n’est pas si simple … Ce n’est pas comme aller voir la grand-mère Hanna manger des crêpes, ou le voisin Radaslaŭ boire un verre de cognac. Tu pénètres Là-bas, dans un milieu étranger, comme si tu touchais à un corps nu d’autrui via un rideau en polyéthylène.
***
Quand des poèmes s’écrivent, tu as le droit de mourir peu à peu,
Savourant chaque goutte de la mort, comme du miel et de la ciguë,
Et ne saluer que des croix, et croire aux paroles,
Oublier que ton sang est toxique.
Quand des poèmes s’écrivent, tu n’es plus obligé à mentir
parlant de l’union entre toi et tout abruti dans ce monde.
Quitter, comme l’infante de Vélasquez, la toile.
Et en découvrir les détails non peints.
Quand des poèmes s’écrivent, tu parles de tout – de la liberté et des ailes,
Sans crainte de faire trop d’emphase.
Tu seras le dernier, le premier…
Ecriras sans mentir, sans tromper…
Oh mon Dieu, quelle tentation, quelle plénitude,
Quand des poèmes s’écrivent…
Mais ils ne s’écrivent pas, des poèmes…