https://citydog.by/post/must-read/?amp&
Цікавыя рэкамендацыі па чытанні
Цыкл пра мерцвякоў
ЯШЧЭ АДЗІН ПАЭТ
Папяровыя птахі злятаюць у студню двара.
Між каменных скрыжаляў у рунах вакон і плакатаў.
Як няшмат патрабуецца
Для заканчэння дабра
Там, дзе вараць пяльмені і танную ладзяць гарбату.
Як няшмат патрабуецца, каб развітацца з сабой,
І з усім пагадзіцца, што чуеш ад больш сацыяльных.
Папяровыя птахі злятаюць. Пусцее пакой.
Адгароджаны душы нібыта пародаю скальнай.
Абібочына ты і лайдак, і нічога няма
На варыўні, пяльмені – і тыя даеў у суботу.
Ты з усімі згадзіўся, і з чорнага сшытку дарма
Птушаня папяровае шчыміцца, просіцца лётаць.
І дзяўбецца радком проста ў сэрца, крылаты байструк,
Нежаданы, няпрошаны, доказ, што ты нездаровы.
Крыж ваконнае рамы
Чамусьці выслізвае з рук,
І зніжаецца зграя тваіх груганоў папяровых.
Вітаю!
Для чаго пісьменніку сайт?
Можа, і варта пазбягаць публічнай мітусні, задавольвацца вежай са слановай косткі і не шукаць Мінатаўраў у сеціўных лабірынтах? Але мне гэты сайт дастаўся ў падарунак – ад хроснага сына Андрэя і ягонага сябрука Зміцера. А раз падарунак маецца, будзем дзякаваць і выкарыстоўваць!
Я жахлівы юзер: не лайкаю, лайкаў не лічу, каментаў практычна не чытаю (а нашто?), хаця час ад часу люблю цвеліць шаноўную публіку сваймі навінамі.
З другога боку, пытанняў, дзе што маё і пра мяне знайсці, ад шкалаты, студыёзусаў, проста чытачоў і раз’ятраных крытыкаў усё больш… Дык вось вам гэты “сад камянёў” у якасці каморы з тэкстамі і спасылкамі, які буду пакрысе папаўняць… Зрэшты, магчыма, гэтую камяністую пляцовачку ўдасца ператварыць у месца для размоў і спрэчак – камень жа можна выкарыстаць у якасці трыбуны, камень можна шпурнуць, камянямі можна кагось заваліць… Вой, не, шанове, спадзяюся, да такога не дойдзе… Проста заходзьце, блукайце, глядзіце, пішыце, крытыкуйце — усё пакуль у тэставым рэжыме. Камянёў хопіць:)
Пранціш Вырвіч у Маскве
У серыі “Рэтра-бібліятэка прыгод і фантастыкі” маскоўскага выдавецтва “Прэстыж бук” выйшла мая кніга – першая частка прыгод Пранціша Вырвіча ў перакладзе Паўла Ляхновіча і раман “Скокі смерці”. Выданне калекцыйнае, нават закладачка ёсць)
“Дагератып” на ангельскай
Вось такі цудоўны буклет зрабілі ў праекце BOOKS FROM BELARUS:) Сярод артыкулаў пра два дзясяткі пісьменнікаў ёсць і мае старонкі) Там змешчаны пераклад урыўка з раману “Дагератып”, зроблены прафесарам Лонданскага ўніверсітэту Джымам Дынглі. І яшчэ асобны дзякуй фатографу Івану Бесэру – у яго заўсёды атрымліваюцца атмасферныя і характарныя здымкі)
Цыкл вершаў “Сад”
САД
1
Я прыйшла ў гэты сад — бы ў свет
Немаўля — праз боль і пакуты.
Так да прозы ідзе паэт,
А мысляр — да сваёй цыкуты.
Я прыйшла ў гэты сад — таму,
Што дарогі ў кропку сышліся,
І не ўпасці ў ногі таму,
Хто ні разу мне не з’явіўся.
Я прыйшла ў гэты сад — не быць,
А забыцца, як лёс ірвецца,
І разблытаць срэбную ніць,
На якой падвешана сэрца.
Ад спрадвечнай нашай журбы
Па нязбытным — сысці, схавацца…
Я прыйшла ў гэты сад — нібы
На радзіму вярнуўся здрайца.
2
Водгук на раман “Дагератып”
Людміла Рублеўская «Дагератып» — рецензия Xartym
Подробнее на livelib.ru:
https://www.livelib.ru/review/824318-dageratyp-lyudmila-rubleskaya
Яшчэ адна рэцэнзія на “Дагератып”
“Дагератып” Людмілы Рублеўскай
28/06/2017
Людмила из тех авторов, голос которых слышишь, когда читаешь. Характерный голос, характерный, очень узнаваемый текст.
Сюжет – две истории, книги внешнего и внутреннего круга, одна из которых продолжает другую, случившуюся более века назад.
В первой, не такой драматичной, молодая журналистка провожает знакомого биолога в Америку. Сероглазого, широкоплечего, не разделяющего ее увлечения белорусской историей и литературой, совершенно не ее парня. В которого она, конечно же, тайно влюблена.
Разбирая перед отъездом вещи в старой квартире, Симка и Гальяш находят дневник прабабки Гальяша – и это вторая история.
В ней хозяин фотоателье и его дочь, Нихель и Богуслава – на самом деле революционеры, собирающиеся в скором времени устроить теракт. Под угрозой разоблачения они вынуждены отправится на выездной заказ, в поместье графа Шимона Каганецкого, который, к слову, совершенно им не рад.
Хронікі сада камянёў
…Сад камянёў і сад шыпшыны…
Далёкія, як дзьве краіны,
Бясконцыя, нібы вар’яцтва.
Што можа сэрца? Разарвацца
Між імі, прымірыць ня ў змозе
Іх моц – нібыта верш у прозе.
Дзьве ісьціны… Дзьве формы сьненьня…
Мой сад – і кветкі, і каменьне.