У гэтым годзе майму колішняму суаўтару, архівісту Віталю Скалабану, споўнілася б 70 год. У памяць пра яго завяла рубрыку “З архіва Віталя Скалабана”.
https://www.sb.by/articles/pevitsa-i-denshchik.html
Мельница и вода. В жерновах репрессивной машины жертвы и обличители менялись местами
Артыкул, напісаны па матэрыялах з архіву Віталя Скалабана.
“Перебираю документы… Глаз цепляется за строки из автобиографии Усса, где он рассказывает о своих злоключениях. Уехал от травли из Минска в Ленинград, там заведовал отделом русского искусства XIX века в Государственном Русском музее. Но, как утверждает Усс, его подставили троцкисты: был арестован за «дискредитацию мероприятий Советской власти по вопросу об отмене карточек». В ответ на кассационную жалобу дело стали дорасследовать.
«Новые свидетели из работников музея обо мне ничего не могли сказать худого, но среди свидетелей нашлась одна белорусская девушка, некто Зинаида Бандарина, и та сказала, что как будто я, будучи в Белоруссии, был связан с нацдемами и критиковал руководство белорусских писателей, говорил о председателе Союза белорусских писателей, о тов. Климковиче, что он не говорит, а поет, как псаломщик. Это было очень глупо и смешно, тем не менее это послужило серьезным обвинением меня и на основании этих материалов мне снова дали 5 лет исправительно–трудовых лагерей».
https://www.sb.by/articles/melnitsa-i-voda.html
Шпацыр па месцах дзяцінства
Пантофля Мнемазіны
У №89 часопіса “Дзеяслоў” надрукаваная першая частка майго новага раману. Дакладна ведаю, што часопіс можна набыць у “Акадэмкнізе”. Каму цікава – вось адзін з раздзелаў. Але дзеянне адбываецца ў розных часах, у сучаснасці, у мінулым, а таксама ў віртуальнай рэальнасці. Рэальнасцяў тут увогуле шмат)
РАЗДЗЕЛ ДРУГІ.
КУДЫ НЕ ДАЙШОЎ ФРАНЦЫСК АСІЗСКІ
Ночы на Плябанскіх Млынах
Людміла Рублеўская
Ночы на Плябанскіх Млынах
Магчыма, я памыляюся, але мне
заўсёды здавалася, што на дарозе,
па якой возяць мёртвых,
нават трава і дрэвы мяняюць колер.
Густава Адольфа Бекер.
Містычная аповесць
Гэты дом пабудаваў вар’ят у вар’яцкім месцы.
І не было лепшага дому і лепшага месца ў гэтым вар’яцкім часе.
Агонь дабраўся да срэбнай стужкі, якая далікатна абвівала сьвечку з белага, духмянага воску, створанага няйначай пчалінай каралевай (хаця не, каралевы не вырабляюць воску, нават такога белага). Стужка адразу сьціснулася, пачарнела, выяўляючы сваяцтва не з высакародным металам, а з паперай, цярплівай, як прыроджаная паслугачка, і гэткай жа пакорлівай любому гаспадару… Ад яе лісьліва пацягнуўся струменьчык чорнага сьмярдзючага дыму, нагадваючы няшчыры клічнік напрыканцы палітычнага лозунгу.
— І гэта вясельныя сьвечкі! – дакорліва прамовіла Дарота, прыціскаючы пацямнелай мельхіёравай лыжкай для гарбаты бліскучую паперку і спрабуючы атадраць яе рэшту ад васковага сьцябла. – Уявіце сабе, як гэткі дым выглядае падчас вянчаньня!
Цыкл “Алюзіі”
| Алюзіі |
| #1. Высокая літаратура Лаўравы ліст, дастаткова засохлы і хрусткі, Бронзавы ключ, відавочна мастацкай работы, Што адчыняў – невядома. Высокай натуры Гэта прыдасца… Кавалачак высахлых сотаў, Месячны промень, абрывак калючага дроту – Гэта, панове, высокая літаратура. Пэўна ж, рэцэпт дасканалы. Галінка агрэсту, Фігавы лісьцік ад першай мадэлі Адама, Два паламаныя алоўкі, чыясь тэлеграма З доўгім шматкроп’ем замест шараговага тэксту, Трохі тугі па нязбытным. Пяро херувіма, Усьведамленьне сваёй непатрэбнасьці. Бура У крышталёвае шклянцы. Дзьве порцыі дыму – Ад цыгарэт і спаленага гунамі Рыма – Гэта, панове, высокая літаратура. Трохі крыві ад уласнага сэрца. Атрута, Што выдзяляе гніючае цела натхненьня. Рогат нармальнага дурня. Бутэлька аблуды. І папяровыя крылы твайго пакаленьня. І Апалонам садраная з Марсія скура – Гэта, панове, высокая літаратура. |
Гутарка: “У кожным маім рамане ёсць чалавек, у якога я шчыра закахана…”
Аўдыёкніга
Знайшла ў сеціве сваю аўдыёкнігу – “Старасвецкія міфы горада Б” Зроблена вельмі прафесійна, выканаўца – Алена Сідарава. Слухайце)!
