ВЕРШ. ЯШЧЭ ТРОХІ ПРА ПАМЯЦЬ

ЯШЧЭ  ТРОХІ  ПРА  ПАМЯЦЬ

…Проста каменне…

А ты паспрабуй, прасачы,

Як запляліся расколінаў чорныя вены!

Ёсць па кудзелі сваяцтва, а ёсць – па мячы…

Ёсць – па каменні.

Мы ўсе сваякі – па каменні.

Глянь – за табою растуць надмагіллі, як лес,

Корнем адзіным спароджаны ў нетрах стагоддзя.

За чарапахай дарэмна бяжыць Ахілес,

Бо загразае ў тутэйшым маўклівым балоце.

На надмагіллі так зручна раскласці абед.

Што – камяні? Прамаўчаць, іх натура такая.

Там, дзе слімак пакідае свой прывідны след,

І для цябе ўжо рунічны камень вырастае.

Хтосьці, магчыма, над ім рассцілае абрус,

Чаркі рыхтуе, блазнуе, пільнуе імгненне.

Па надмагіллях ступае мая Беларусь.

Па Беларусі ступае мая Беларусь.

Пераплятаюцца чорныя вены камення.

 

 

 

 

Чытаць далей

Сербскія пераклады

Яшчэ аднаа публікацыя на сербскай мове ў часопісе “КЊИЖЕВНИ ПРЕГЛЕД ” Година IХ Број 16

Људмила Рубљевска (Людміла Рублеўская, Белорусија)

ВЕЧЕРЊА МОЛИТВА

 

ТРАГОМ ПРЕДАКА

 

Белорусијо! Колевко моје душе! Језеро светлости љиљана!

Од почетка вечности тако блиска

Никада раније ниси била.

И мелеми доктора Скарине

Пролили се у траву закржљалу.

По небеској стази провидној

Оставља доктор Белорусију,

Чытаць далей

Публікацыя ў сербскім часопісе “КЊИЖЕВНИ ПРЕГЛЕД”,
Година VІII Број 15

Људмила Рубљевска (Людміла Рублеўская, Белорусија)

БАЛАДА О ДРВЕНОМ ХРИСТУ

На тој земљи, где има толико извора, и у сваком – звезда падалица на дну,

Где сваки камен има своју идеју, као мајка у дечијем сну

Где је свако брдо – бивша хумка, а сваки од прадедова – узвик у бој,

Где живи стари задружни пастир у својој кућици старој.

Зато што је, сигурно, цео живот свој

Гледао на своја родна тла,

Чытаць далей

Пераклады на украінскую

Дзякуй цудоўнаму паэту з Валыні спадару Міколу Мартынюку за пераклады!

ЛЮДМІЛА РУБЛЕЎСКАЯ
 
Скіфи
Минуще все: обличчя, і душа, –
І обернеться тлінню. Душить сміхом,
А грішники грішили і грішать
І легковажать смертністю на лихо.
Тому у прірву голос наш паде,
I мови нашої міліє море,
Тому і вимираєм, як на те,
Чи то від глупства, а чи від покори.
Чытаць далей

Верш

*   *  *

Ёй карцела быць птушкай.

Не арліцай, не чаіцай, не канарэйкай, крый Божа –

Аніякай экзотыкі.

Шэрай, зусім непрыкметнай,

Толькі б птушкай.

З тых істотаў,

Што бульбы не сеюць, ні проса,

Не ткуць, не друкуюць…

І не мэнчацца, ці дасканала спявалася ўчора.

Ёй карцела быць птушкай.

Чытаць далей

Публикация в журнале “Неман”. Автор переводов Г.Авласенко.

Людмила Рублевская. И последнего сна Атлантиды никто не откроет


 “Неман”

* * *

Как сны фараонов —

никак не проходит зима.

И волки все ближе

к усадьбе подходят ночами.

Тоска и сугробы…

И лучшая в мире тюрьма —

Из собственной скорби, где ангел —

как страж  за плечами.

Пьешь волю со сбитнем,

старинный сервиз на столе.

С Горацием споришь,

понять не стремишься Вольтера.

Чытаць далей

Мантра пра талерантнасць. Верш.

МАНТРА  ПРА  ТАЛЕРАНТНАСЦЬ

 

На скрыжаванні вады і травы

Ціха канаюць зімовыя мары.

І мітусяцца ў адбітку царквы

Хамелеоны і саламандры.

Хто для міжчасся прыдатны найбольш,

Чымся істоты, што здольныя вечна

З ценем злівацца, рабіцца, як дождж,

І не згараць ні ў пажары, ні ў печцы.

Таньчыць на попеле і на крыві,

Камнем прыкінуцца шэрага мура.

Хамелеон навучае: “Жыві!”,

І саламандра гаворыць так мудра

Чытаць далей

Калядны карнавал.Верш.

КАЛЯДНЫ  КАРНАВАЛ

 

 

 

 

 

 

 

 

Балада

Маляваныя анёлкі

плачуць срэбным канфеці.

У маёнтку адабраным

карнавалу час прайсці.

Гэта сведчанне, што новы

гаспадар надоўга тут,

І ягоныя нашчадкі скажуць:

“Тут наш родны кут”.

Чытаць далей