5.07.2017

Ну што табе яшчэ?

Ты п’еш сярод магіл.

На дзень народзін свой да мёртвага паэта

Прыйшла. Не супраць ён

паслухаць шоргат крыл

Або твае радкі з прастуджанага лета.

* * *
Калі пішуцца вершы,
то можна ўміраць паступова,
Смерць па кроплі смакуючы,
быццам бы мёд і цыкуту.
І вітацца з аднымі крыжамі,
і верыць у слова,
І забыцца на тое,
што кроў твая стала атрутай.

Людмiла Рублеўская

ПАЦУЧЫНЫ  КАРОЛЬ

А на бруку святлеюцца не аскалёпкi скрыжаляў –

Каляровыя змятыя стужкi, парваныя маскi.

Адгуляў карнавал.

Гараджане ўсю ноч святкавалi

Перамогу над шэрым натоўпам,  хвастатым i ласым.

СТАРЫ ВОЙ

Лёс для таго, хто вярнуўся з прайгранай вайны –
Толькі забыцца, як сталі з муроў – валуны.