Замак у падарунак

Детективный роман «Черный замок Ольшанский» писался десять лет

«Мiргалi за адчыненым акном

бясконцыя агнi.

О, жыццё!»

Жонка Караткевiча не магла жыць без дэтэктываў. Самы дарагi падарунак сваёй каханай — «Чорны замак Альшанскi» — пiсьменнiк рыхтаваў дзесяць год.
 

40 гадоў таму ляглi на паперу гэтыя радкi — апошнiя словы новага рамана Уладзiмiра Караткевiча «Чорны замак Альшанскi».

Да твора ёсць прысвячэнне: «В.К., якой гэты раман абяцаў дзесяць год назад, з удзячнасцю».

Чытаць далей

Інтэрв’ю на Onliner

https://people.onliner.by/opinions/2019/07/12/neformat-108?fbclid=IwAR2_DkcovOcj6wNOPUtmgyf_jsoDjOW5xHmEReG6RSqP-V0IttP1m2xc0Sw

Людміла Рублеўская піша раманы на гістарычныя сюжэты. З лёгкасцю прыдумляе герояў для сваіх кніг, змяшчаючы іх у XVII, XVIII, XX стагоддзі. І, канечне, у наш час. Многія параўноўваюць яе творы з кнігамі незабыўнага Уладзіміра Караткевіча. А іншыя — з Джоан Роўлінг, аўтарам кніг пра Гары Потэра. Рублеўская піша шмат і для розных чытачоў.

У канцы гэтага года павінен выйсці мастацкі фільм па кнізе пісьменніцы — пра авантурныя прыгоды беларусаў дзвесце гадоў таму.

— У чэрвені скончыліся здымкі фільма па вашай кнізе «Авантуры Пранціша Вырвіча, шкаляра і шпега» — прыгодніцка-авантурным рамане з рэаліямі XVIII стагоддзя. Вы сачылі за працай. Задаволеныя тым, як усё прайшло?

— Гэта немагчыма проста апісаць у некалькіх словах, бо гэта была для мяне новая эпоха, якая скончылася. Хаця ў прынцыпе з сусветам кіно знаёмая. Калі была малая, у мамы была сяброўка на «Беларусьфільме», і я часта здымалася ў масоўцы. Я там пераздымалася ва ўсіх фільмах 1970-х… Таму цяпер была такая крутая — ведаю кіно знутры. Але аказалася, што ў параўнанні з маімі дзіцячымі ўспамінамі тут шмат новага. Тым больш што на гэты раз я была каля манітора, каля рэжысёра. І гэта зусім іншае. Гэта было хвалююча.

Чытаць далей

Вучым беларускую са “Старасвецкімі міфамі”!

https://my-shop.ru/shop/books/3246211.html

Белорусский с Людмилой Рублевской. Старосветские мифы города Б*. Учебное пособие

Оригинальное название: Людмiла Рублеуская. Старосвецкiя мiфы горада Б*
Автор/составитель: Фирсова Л.
Издательство: Восточная книга (Восток-Запад, Муравей)
Серия: Метод обучающего чтения Ильи Франка

 

В небольшом провинциальном городке жизнь казалось бы течет размеренно и неторопливо. Но под этой внешней безмятежностью кипят нешуточные страсти и разворачиваются сюжеты, достойные пера Софокла и Еврипида!
Тонко стилизованные рассказы Людмилы Рублевской, в которых смешные и трагические мотивы сплетаются в единую ткань повествования, адаптированы в настоящем издании по методу Ильи Франка: снабжены дословным переводом на русский язык и необходимым лексико-грамматическим комментарием (без упрощения текста оригинала). Уникальность метода заключается в том. что запоминание слов и выражений происходит за счет их повторяемости, без заучивания и необходимости использовать словарь.
Это занимательное и несложное чтение поможет читателю войти в мир белорусского языка.
Дополнительные аудиоматериалы к изданию доступны на сайте издательства.
Чытаць далей

Пранціш Вырвіч вяртаецца! Пятая кніга “Авантуры Вырвіча з банды Чорнага Доктара”

 Выйшаў №7 часопіса “Полымя”, дзе надрукаваная першая частка новых прыгод Пранціша Вырвіча і Баўтрамея Лёдніка.

Урывак з новага раману Людмілы Рублеўскай “Авантуры Вырвіча з банды Чорнага Доктара”

  

РАЗДЗЕЛ  ДРУГІ. АШМЯНСКІЯ  НЯВЕСТА, АПТЭКАР І  КАТ

У “Кнізе пра звяроў ды пачвараў”, напісанай сярэднявечным мніхам, згадваецца пра племя з вострава ў Чырвоным моры, што гаворыць на ўсіх мовах свету. Калі трапляе на востраў госць, тубыльцы пачынаюць пералічваць яму ўсю ягоную радню да дванаццатага калена. А як глузды ў небаракі пад цяжарам генеалогіі паедуць, тут яго на кавалачкі раздзяруць і сырым з’ядуць. Без солі. Затое з радаводам.

Шляхта, што з’ехалася ў Ашмяны, гатовая была адзін аднаго, не падсмажваючы, з’есці, бо радаводамі мерыліся ўсе. Хто паперадзе каго мусіць на імшы стаяць, у дзверы прайсці, да княжацкіх мосцяў бліжэй пасунуцца…

Людцы ля францысканскага касцёлу Найсвяцейшай Дзевы Марыі, на які яшчэ Аляксандр Ягелончык фундуш запісваў, выцягвалі шыі то ў адзін бок, то ў другі, не раўнуючы гусіны статак у чаканні кармёжкі.

–Едуць, едуць!

Твары павярнуліся ў адзін бок. Зашаргаталі аксамітныя дылеі з сабаліным футрам і простыя сукманы, ускалыхнуліся фальбоны і пёры на шапках, затупалі ўсхвалявана па бруку чырвоныя боты з бліскучымі падкоўкамі і стаптаныя кабці… Задудзеў, забразгаў прывітальна аркестр, быццам лісліва загаўкалі, падвываючы, мядзяныя сабачкі…

–Не прыехаў вялікі гетман… Прадстаўніка прыслаў… Вунь, у кармазінавым жупане… І пасла, пасла няма…

Шэпат быў расчараваны.  Чым болей нобіляў – тым болей выкаціцца бочак віна дзеля свята.

–Жаніха і нявесту вязуць! Віват!

Чытаць далей

Судьбы прототипов героев детских книг были необычны

В гостях у сказки

Мы охотно читаем о юных артистах, сыгравших в любимых фильмах нашего детства. Обычно фишка таких материалов в контрасте: вот, мол, кто вырос из очаровательной Мальвины и озорного октябренка, печально видеть. Не менее контрастны и судьбы тех, кто стал прототипом героев детских книг.


Алиса

Самая известная девочка, ставшая героиней сказки, — Алиса Лидделл.

Чытаць далей

Фемінітывы: што такое, і чаму за іх змагаюцца?

Назавi мяне iнжынеркай

Нядаўна былi названыя пераможцы Х Рэспублiканскага конкурсу Беларускага саюза жанчын «Жанчына года». У стужках навiн мы можам прачытаць, што сярод лаўрэатаў — дырэктар, урач, бухгалтар…

Але аказваецца, што гэтыя вызначэннi ў мужчынскiм родзе — «урач», «дырэктар» i т.п. — выклiкаюць сёння гарачыя спрэчкi… Згодна з афiцыйнымi правiламi i рускай мовы, i беларускай ёсць спiс слоў, якiя абазначаюць прафесii, пасады, навуковыя ступенi, вайсковыя званнi, што не маюць жаночых форм — фемiнiтываў. Не ўсе з гэтым згодныя. Сёння мы з перакладчыцай, пiсьменнiцай Аленай Казловай (яна ж Анка Упала) i паэткай, перакладчыцай Юлiяй Цiмафеевай таксама спрачаемся пра фемiнiтывы.ФОТО  ЕВГЕНИЯ  КОЛЧЕВА.
Чытаць далей

О нелюбви к критике

И вскочила Маргарита на метлу, зажав в руке молоток, и полетела бить окна критику Латунскому…


Конечно, Латунский, персонаж романа Булгакова, наверное, битье окон и заслужил — ведь это из–за него, подлеца, попал в психушку интеллигентный Мастер… Но, как свидетельствует исторический опыт, модель реакции на критику неизменна в любых контекстах, неважно, справедливо высказанное мнение или нет, имеет грустные последствия для «жертвы» или, наоборот, это критик проявил гражданское и профессиональное мужество и сурово поплатился…

Чытаць далей