МАНТРА ПРА ТАЛЕРАНТНАСЦЬ
На скрыжаванні вады і травы
Ціха канаюць зімовыя мары.
І мітусяцца ў адбітку царквы
Хамелеоны і саламандры.
Хто для міжчасся прыдатны найбольш,
Чымся істоты, што здольныя вечна
З ценем злівацца, рабіцца, як дождж,
І не згараць ні ў пажары, ні ў печцы.
Таньчыць на попеле і на крыві,
Камнем прыкінуцца шэрага мура.
Хамелеон навучае: “Жыві!”,
І саламандра гаворыць так мудра