Рэдзьярд Кіплінг Адзін з тысячы

Пераклад Людмілы Рублеўскай для Віктара Шніпа на ягонае 65-годдзе

Кніга прамудрасці Ісуса, сына Сірахава. Раздзел 6, вершы 6-17

“Тых, хто жыве з табою ў ладзе, хай будзе шмат, а дарадцам тваім – адзін з тысячы…”

Адзін на тысячу – Саламон

Казаў, будзе больш, чым братам.

Шукай яго хоць палову дзён,

І ўсіх тваіх дзён ён варты.

Дзевяцьсот дзевяноста дзевяць заўжды

Павераць плёткам, асудзяць.

А тысячны будзе з табой тады,

Калі цэлы свет—супраць.

Не стане клясціся напаказ,

Хваліцца дружбай святою.

Дзевяцьсот дзевяноста дзевяць на раз

Адпрэчаць цябе з бядою,

Але ўжо калі ты знайшоў яго,

Увесь свет не мае вагі.

Твой тысячны пойдзе з табой у агонь,

У ваду і на ўсе берагі.

Табе адкрытыя скарбы яго –

Патраць хоць усё да донца.

Ён будзе з табой не дзеля чагось,

А толькі дзеля сяброўства.

Дзевяцьсот дзевяноста дзевяць прымчаць

Узяць ад тваіх багаццяў.

І толькі адзін на чужых вачах

Падзеліць тваё няшчасце.

Падзеліць віну і праўду, як след,

У час і не ў час прытуліць.

Ён будзе з табой, хай шалее свет,

Проста таму, што любіць.

Дзевяцьсот дзевяноста дзевяць збягуць,

Калі цябе пакаралі.

А тысячны пойдзе з табой за руку

На эшафот і далей.

Чытаць далей

Людміла Рублеўская КАМЕНЬ У ДРЫГВЕ газетныя гісторыі

Карусь

Калі камень б’ецца аб камень, высякаецца іскра.

Калі камень падае на зямлю, пакідае след.

Камень у дрыгве – гэта павольнае апусканне на дно, якога, можа, зусім і няма…

–Швэдар мне падарыў адзін бандыт. Куртачку – паэт, у якога сын жыве ў Канадзе. Начаваць на лецішчы пускаюць… Свет не без добрых людзей. Не без добрых…

Паэт Карусь, з якім Часлава толькі што зрабіла незапланаваную гутарку, прыжмурыўся, быццам у ягоныя шалёна-сумныя шэрыя вочы пасвяцілі ліхтаром, закінуў за спіну патрапаны заплечнік, і пайшоў з рэдакцыйнага кабінету – у нікуды, у вечнасць, у славу… А папраўдзе, на вакзал, адкуль шлях быў просты, як пляшка: электрычка-вёска-матчына хата. У доўгіх валасах Каруся заблыталіся срэбныя ніты, з якіх не спляцеш ні каштоўнага ланцужка, ні сілка на самую кволую мятлушку.

Гутарка атрымалася цікавай і дзіўнай.

Чытаць далей

Людмила Рублевская ПЛЯСКИ СМЕРТИ Готический роман

Готический роман

Свет добры. Свет мяне паўторыць.

Ну а не свет – дык Беларусь.

Мне досыць.

Ул.Караткевіч.

Они кружились в безумном хороводе вокруг ратуши уже десятый час. Небо сделалось красным, как раскаленное железо. Тяжелый дым костров, которыми отпугивали заразу, стелился по брусчатке, словно души, напрасно дожидавшиеся последнего причастия, не хотели покидать землю.

Чытаць далей

Людміла Рублеўская АВАНТУРЫ ВЫРВІЧА, ЛЁДНІКА І ЧОРНАЙ МЕЛАНХОЛІІ Раман прыгодніцкі і фантасмагарычны 6-я кніга серыі “Авантуры Пранціша Вырвіча”

Людміла Рублеўская    

АВАНТУРЫ  ВЫРВІЧА, ЛЁДНІКА  І  ЧОРНАЙ МЕЛАНХОЛІІ

Раман прыгодніцкі і фантасмагарычны

6-я кніга серыі “Авантуры Пранціша Вырвіча”

ПРАЛОГ

Дзверы не паддаваліся.

Трывалі здзекі з дабрадзейнасцю рымскай Лукрэцыі і мужнасцю спартанскага цара Леаніда.

Чытаць далей

«Глыбока ў званочку краскі пчала ўздыхае сасмаглая»


Дзіўныя мы, людзі, нам не дагодзіш… Халоднае лета — скардзімся, гарачае — зноў скардзімся, наракаем на спёку… Каб потым, дажджлівымі восеньскімі вечарамі, з настальгіяй яе ўспамінаць. Спякотныя дні кожны перажывае па-свойму… У кожнага свае спосабы ратунку. А мы давайце перагартаем самыя сонечныя старонкі беларускай літаратуры і пабачым, што рабілі ў гарачыню героі.


Чытаць далей

Штрыхі да партрэта Ларысы Александроўскай

«Мы ў дні вайны

Бывалі ўсюды разам.

Артыст ў баю суправаджаў байца

Да Брэста і да сініх гор Каўказа

І дальш — да пераможнага канца!

І не састараць ні гады, ні раны

Сяброўства, гартаванае ў баю.

Прывет вам, баявыя ветэраны,

І тым, што ў воінскім цяпер страю!»

Уверсе гэтага аркушыка, які захоўваецца ў Беларускім дзяржаўным архіве-музеі літаратуры і мастацтва, значыцца: «Тэкст Л. П. Александроўскай».

Легендарная спявачка відавочна складала тэкст для песні.


Чытаць далей

Людмила Рублевская АВАНТЮРЫ ДРАГУНА ПРАНТИША ВЫРВИЧА. Роман приключенческий и фантасмагорический. Книга третья.


ПРОЛОГ

Дуэль окончилась раньше, чем анисовая акавита. Хотя драгуны конной литовской хоругви пили её жадно, как сухой гравий выпивает каждую дождинку припозднившегося летнего дождя.

Чытаць далей